بانکداری شرکتی و تجاری
زیربنای مدل کسب وکار بانک‌های تجاری در واقع شبیه بانکداری شرکتی است. اما بر خلاف بانکداری شرکتی، بانکداری تجاری یک خط کسب‌وکار مستقل است که تنها تمرکز آن، ایجاد درآمد از عملیات وام دهی است.
به عنوان مثال یک بانک تجاری تنها در صورتی به یک کسب و کار کوچک وام می دهد که این شرکت بتواند بازده مثلاً 20 درصدی وام، را تسویه کند. در حالی که یک بانک شرکتی ممکن است بازدهی ناچیز 8 درصدی وام را هم قابل قبول بداند. به این شرط که بانک سرمایه گذاری با توجه به پتانسیل بازارهای سهام آتی، بازارهای سرمایه بدهی یا تجارت مشتقات نرخ بهره، این بازده را قابل قبول بداند.
در نتیجه، هنگام غربالگری برای تمدید اعتبار یا عدم تمدید اعتبار بانکداری شرکتی به تاریخچه درآمدها، سرمایه گذاری‌ها و پتانسیل روابط بلندمدت نگاه می‌کند.
بانکداری شرکتی در مقابل بانکداری خصوصی
تفاوت عمده بین بانکداری شرکتی و بانکداری خصوصی در پایگاه مشتری است. در حالی که بانکداری شرکتی محصولات اعتباری را برای شرکت‌ها، امور مالی و دولت ها فراهم می کند، رویکرد خصوصی با افراد و خانواده ها با ارزش خالص بالا (HNW) و دارای ارزش خالص فوق العاده بالا (UHNW) سروکار دارد. بانکداران خصوصی محصولات اعتباری را ارائه می دهند. محصولات آنها در حوزه‌های مالیات، برنامه ریزی املاک، مدیریت دارایی و خدمات حفظ و نگهداری ارائه می‌شوند. هستند. به این ترتیباین دو رویکرد باهم همپوشانی محدودی دارند. اما چنین شکلی از همپوشانی زمانی وجود دارد که بانکداران شرکتی خدمات بانکداری خصوصی بانک خود را به مدیریت ارشد مشتریان کلیدی خود به فروش برسانند.
بانکداری شرکتی در مقابل بانکداری سرمایه گذاری
بانکداری شرکتی در برخی موارد به عنوان “بانکداری سرمایه گذاری” نیز شناخته می شود. شباهت‌هایی میان آنها وجود دارد زیرا این دو بخش اغلب در کنار یکدیگر به عنوان بخشی از پلتفرم گسترده‌تر بازار سرمایه کار می‌کنند. با این حال، بانکداری شرکتی در درجه اول بر مدیریت روابط از طریق اعتبار متمرکز است. در حالی که بانکداران سرمایه گذاری بیشتر بر تولید ایده و مشاوره مالی شرکتی متمرکز هستند.
ترجمه: ارژنگ طالبی‌نژاد